Derde Dirayet

Ben derdimi kimseye açamadım. Ne kadar dökersem içimi o kadar fazla taştı. Bazen kelimeler canınızı çok yakar ya hani, keskin gelir bıçaktan, soğuk gelir buzdan… Birde yakar hani ateşten fazla. Ama yansada kavrulsada hatta buz kaplayıp donsa bile yok olmayan acılar vardır. Bu da öyle bişey. Ne kadar allayıp pullasanız da acı kelimelerinizi tesiri olmaz hiçbir zaman. Rüzgara anlatmak lazım biraz, suya birde.. Birisi çalkalayıp götürür, birisi savurup.
Konuşmak için birileri olmuştur hep, ama yalnızlığın sesi bütün kalabalıklardan daha gürültülüdür.
Bir iç çekiş bile yüreğinizin küllerini yeniden harlamaya yeter. Bir tek söz bile bütün seslere küstürür sizi.
Küstüğüm çok ses oldu… İçime sığdırmaktan korktuğum bir sürü söz duymuşluğum var.
Derde derman olmak için konuşulan her konu derdi biraz daha eşeler. Daha büyük bir kuyuya iter o söylemler.
Çıkamadığım dipsiz bir kuyudayım.
Çok duydum, çok gördüm. Ama kaldıramadım.
Bazı şeylerin gömülmesi gerektiğine inanırım ; acının, kederin, her hangi kötü bir anının bile… Ama gömemem. Çünkü acım da benimdir kederim de. Bunca kırgınlığın diri kalmasının sebebi cenazeleri sevmemiş olmam. Kimseyi öldürmem ben içimde, unuturum gitsin.
O dibe attığım ne varsa beni içeriye cekip boğuyor.
Başaramıyorum…
Ben bu kafayla nereye varırım bilmiyorum. Varmak istediğim yeri bile elimden alırlar, olmak istediğim ne varsa, yaşamak istediğim duyguları dahi alırlar.
Zaten her gelen almamış mıydı benden birer birer, eksiltmemiş miydi gücümden azar azar.
Kusuruma bakmayın ben melankoli yazarım.
Dışımı allar pullarım, bir de en sevimli gülücüklerimden birini seçer kullanırım. İçim bana kalmış..
Direnmeye direniyorum ama sızlamayı bile alıştırdım dizlerime. Onca şeyin içinden bir de bu derdim var.
Ben kalbimin sesini duyurmaya çalışmıyorum. Benim o kalbimin sözleri kağıtta güzel, yazılınca güzel. Bir kaç mecalim daha var, gittiği yere kadar sürükleniyorum onunla.
Kalbimi acıtan bazı şeyleri gizli tutuyorum.
Bildiğiniz hepimize yeter.