İşe ruhunu katmak, deyimi her insanın zaman zaman denediği bir olgudur. Bu olguyu layıkıyla hayatlarına işleyenler iki cihanın başarısına ve huzuruna talip olanlardır. “İşe ruhunu katmak.” demek, o işi bütün varlığıyla benimseyerek yapmak demektir. Ruh derindir, estetiktir. Ruhun sınırları yoktur. Ruh, düşünce ve emekle beraber hareket ettiğinde ortaya sınırsız güzellikler çıkar. Ancak burada yazdığımız kadar […]
Devamını oku
Şu karşı evin boş odalarında, Duvarlara sinmiş bir hayalet var. Elinde mum, gece ortalarında, Bucak bucak gezer, birini arar.[1] Bu dörtlük üstat Necip Fazıl’ın “Boş Odalar” isimli şiirinden. Bugün kütüphanenin önünden geçerken “Çile” bana göz kırptı. Aldım elime, rast gele bir sayfa açtım. Bu şiir karşıma çıktı. “Boş Odalar” şiiri ile içinde kimsenin yaşamadığı bir […]
Devamını oku
Usul usul akıyordu dere. Etrafında kurbağalar sefa sürüyordu. Akarken şırıl şırıl nağme çalan derenin suyu artık azalmıştı. Kuraklıktan dere de nasibini almıştı. Dibi yosun tutmaya başlamıştı. Ama kurbağaların keyfi yerindeydi. Sanki uzun zamandan beri bestelerini çalışan bir orkestra gibi düzenli çıkıyordu sesleri. Gün biterken bu orkestraya ağustos böceklerinin sesi ekleniyordu. Hava ne kadar sıcaksa ağustos […]
Devamını oku
Şehirlerin de insanlar gibi karakterleri vardır. Her şehirde her ilçede her kasabada hatta her mahallede farklı hisseder insan. En güzel hisler, mutluluk veren anıların yaşandığı yerlerde hissedilir. İnsanlar mı şehirlere karakterler yükler, olaylar mı? Şehirler mi insanları etkileyip değiştirir? İnsanlar mı şehirleri şekillendirir? Bu soruların net bir izahı yoktur elbette. Her insanda farklıdır cevaplar. Ve […]
Devamını oku
Yaz sabahının teni kavuran sıcağı pencereden içeri sızmıştı. Havanın, alevi andıran rüzgârı balkon kapısından evin içine doğru esiyordu. Her esişte evin ısısı, çekilmez bir hâl alıyordu. Ne kadar kurak bir yazdı. Kuraktan nasibini almayan kalmamıştı. Kurtlar, kuşlar, ağaçlar, tarlalar, bağlar, bahçeler her şey kuraktan nasibini almıştı. Evin balkonundan görünen ormanda çam ağaçlarının dışındaki ağaçlar sararmaya […]
Devamını oku
Kainattaki her şey yaratıcısının varlığını haykırır. Bir saatin bile ustası varken içinde yer aldığımız bu muhteşem nizamın bir yaratıcısının olmadığını düşünmek yorucu, yıpratıcı ve bunaltıcıdır. Bu düşünce insanın aitlik duygusunu zedeler. Kâinatın muhteşem nizamının içinde zerre kadar da olsa bir yerinin olduğunu bilmek aitlik duygusunun temelini oluşturur. Hele de yüce Allah tarafından yaratıldığını bilmek, henüz […]
Devamını oku
Alnında boncuk boncuk kümelenen terini, elinin tersi ile sildi. Ardından elini gözlerinin üzerine gölgelik yaparak uzaklara baktı. Durduğu yer, üzerine yıllar yılı terini akıttığı evinin hemen yanındaki bahçesiydi. Bahçesi çok büyük değildi ama toprağı verimliydi. Ne ektiyse bol mahsul vermişti. Bu verimli toprak, sadık bir yâr gibiydi onun için. Onu hiç bırakıp gitmemişti. Başını yasladığı, […]
Devamını oku
Zaman, kendi yolculuğunda hızla ilerlerken insanı da peşine takmaktadır. Zaman, insanı sonsuzluğa taşıyan en hızlı vasıtadır. Zaman, geçtiği yollardan geçmemeye yemin etmiş bir seyyah gibidir. Tarihin tekerrür ettiği kanısına varmıştır insanoğlu. Tekerrür eden amaçtır. Tekerrür eden zihniyettir. Olaylar da tekerrür edebilir. Ancak zamanın tekrarı yoktur. Her zamanın kendi argümanları vardır. O argümanlar ile yolculuğunu sürdürür. […]
Devamını oku
Bir kalbiniz vardır onu tanıyınız.Bir şehir kadar kalabalıktır bazılarıKonuşurlar,İsterler,SusarlarDinlememişseniz nice yıl kalbinizi,Ev, meslek, iş, para, geçim diyerekDüşünün şimdi bir deŞehirlerde kasaba ve köylerdeBaşını eğmiş kalbiyle söyleşen bir kişi olduğunuzu.[1] Sağanak yağmurların özlemini gideren bir yaz sabahıydı. Ağaçlar yağmurun aceleci hızıyla arınıyorlardı tozlarından. Yazın bunaltıcı sıcağından şikâyet eden insanlar, yağmura ayıp olur mu düşünmeden, şemsiyelerine sarılmışlardı. […]
Devamını oku